Արծվի Առաքելյան

Artsvi

Կոմիտեի նախագահի թիվ հրամանով ես ազատվել էմ մաքսային ծառայության պաշտոնից` «Մաքսային ծառայության մասին» ՀՀ օրենքի 48-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 4-րդ կետի և ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 113-րդ հոդվածի 2-րդ մասի և 129-րդ հոդվածի հիման վրա։ Կոմիտեի նախագահին հասցեագրված դիմումով խնդրել էի անվավեր ճանաչել Կոմիտեի նախագահի հրամանը և ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 241-րդ հոդվածի 1-ին և 2-րդ մասերի պահանջներին համապատասխան հատուցել ինձ պատճառված վնասը` հարկադիր պարապուրդի ամբողջ ժամանակահատվածի համար։ Կոմիտեի իրավաբանական վարչության պետի գրությամբ «Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» ՀՀ օրենքի 33-րդ հոդվածի 3-րդ մասի հիմքով վերադարձվել է իմ դիմումը և կից փաստաթղթերը` դիմումով առաջադրված պահանջը Կոմիտեի իրավասությունից դուրս լինելու պատճառաբանությամբ։
Ես դիմել եմ դատարան ընդդեմ Մաքսային Կոմիտեի՝ վարչական ակտն անվավեր ճանաչելու և որպես հետևանք դիմումի հիման վրա վարչական ակտ ընդունելուն պարտավորեցնելու պահանջների մասին: Սական, ՀՀ Վարչական դատարանը կարճել է գորի վարույթը պատճառաբանելով, որ պետք է դիմեմ ընդհանւր իրավասության դատարան: Խնդրում եմ ինձ խորհուրդ տվեք արդյոք ճիշտ է վարվել դատարանը:

LianaBalyan

Բարև Ձեզ հարգելի Արծվի Առաքելյան. ՀՀ Վարչական դատավարության օրենսգրքի 96 հոդվածի համաձայն, ՀՀ Վարչական դատաանը գործի քննության ցանկացած փուլում կարճում է գործի վարույթը, եթե վեճը ենթակա չէ որևէ դատարանում քննության:
«Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» ՀՀ օրենքի 53-րդ հոդվածի իմաստով վարչական ակտի բնորոշման հատկանիշ է համարվում արտաքին ներգործությունը, հանրային իրավունքի բնագավառում կոնկրետ գործի կարգավորման նպատակ հետապնդելը, և այդ ակտը պետք է ուղղված լինի անձանց համար իրավունքներ և պարտականություններ uահմանելուն, փոփոխելուն, վերացնելուն կամ ճանաչելուն (տես՝ ՀՀ կառավարությանն առընթեր հարկային պետական ծառայության հանքարտադրողների ոլորտային հարկային տեսչությունն ընդդեմ «Գևորգ-Ա» սահմանափակ պատասխանատվությամբ ընկերության թիվ 3-918(ՏԴ) գործով ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական պալատի 06.07.2007 թվականի որոշումը)։ Բացի այդ, յուրաքանչյուր գործով վարչական ակտի հատկանիշների պարզաբանման համար դատարանը պետք է գնահատի վիճարկվող ակտի անհատական ակտ լինելու, վարչական մարմնի կողմից ընդունված լինելու, արտաքին ներգործություն ունենալու, հանրային իրավունքի բնագավառում ընդունված լինելու, կոնկրետ գործի կարգավորման նպատակ հետապնդելու, անձի համար իրավունքներ և պարտականություններ սահմանելու հանգամանքների միաժամանակյա առկայությունը (տես «Օլիմպ» արտադրական կոոպերատիվն ընդդեմ ՀՀ կառավարությանն առընթեր պետական եկամուտների կոմիտեի թիվ ՎԴ/4538/05/09 գործով Վճռաբեկ դատարանի 29.10.2010 թվականի որոշումը): Մինչդեռ սույն գործով Կոմիտեի նախագահի հրամանը, որով Դուք ազատվել էք մաքսային ծառայության պաշտոնից` «Մաքսային ծառայության մասին» ՀՀ օրենքի 48-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 4-րդ կետի և ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 113-րդ հոդվածի 2-րդ մասի և 129-րդ հոդվածի հիման վրա, չի համարվում վարչական ակտ, քանի որ այն հանրային իրավունքի բնագավառում ընդունված անհատական ակտ չէ։ Կոմիտեի նախագահի հրամանի վիճարկման հետ կապված իրավահարաբերությունները ներառված են ոչ թե հանրային իրավունքի, այլ աշխատանքային իրավունքի կարգավորման ոլորտում, հետևաբար հրամանը չի պարունակում վարչական ակտին բնորոշ բոլոր հատկանիշները, այլ աշխատանքային իրավահարաբերությունների ոլորտում ընդունված անհատական իրավական ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 264-րդ հոդվածի 1-ին մասի և ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 15-րդ հոդվածի 1-ին կետի համաձայն` դրա վերաբերյալ գործն ընդդատյա է ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանին:

Artsvi

Պարզ է..շնորհակալ եմ մանրամասն բացատրելու համար,Դուք շատ բարի եք.